Diecezja elbląska ma nowego biskupa ordynariusza. Papież Franciszek przyjął rezygnację dotychczasowego biskupa elbląskiego Jana Styrny i mianował jego następcą biskupa Jacka Jezierskiego.

Jan Styrna podczas jednej z Mszy Świętych ogłosił, że złożył rezygnację z funkcji biskupa Diecezji Elbląskiej. Powodem był pogarszający się stan zdrowia biskupa, który nie pozwalał należycie wykonywać powierzonych mu obowiązków. W październiku 2013 r. rezygnację przedłożył Ojcu Świętemu Franciszkowi. Papież, po przeanalizowaniu całej sytuacji Jana Styrny, przyjął ją.

Media spekulowały o jego zastępcy. W tych informacjach przewijało się już nazwisko biskupa Jacka Jezierskiego. 

Jacek Jezierski urodził się 23 grudnia 1949 w Olsztynie. Uczył się w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym nr 2. Egzamin dojrzałości złożył w 1967.

W latach 1967–1974 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum” w Olsztynie. W ich trakcie w latach 1968–1970 odbył zasadniczą służbę wojskową w jednostce kleryckiej w Bartoszycach. Święcenia diakonatu otrzymał 28 lutego 1982 przez posługę biskupa diecezjalnego warmińskiego Józefa Drzazgi, który 16 czerwca 1974 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie udzielił mu również święceń prezbiteratu.

W 1976 uzyskał na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego magisterium-licencjat z teologii. Studia kontynuował w zakresie teologii dogmatycznej ma tym samym wydziale w latach 1978–1981, następnie w latach 1981–1982 na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Stopień doktora teologii uzyskał w 1986 na Sekcji Teologii Dogmatycznej Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie dysertacji Nauka Stanisława Hozjusza o Słowie Bożym.

W latach 1974–1977 był wikariuszem w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Malborku, następnie w latach 1977–1978 parafii św. Mikołaja w Elblągu. Od 1977 do 1981 pełnił funkcję duszpasterza głuchych i niewidomych w Elblągu.

Od 1982 był pracownikiem olsztyńskiego seminarium duchownego. W latach 1982–1983 pełnił w nim funkcję prefekta, następnie w latach 1983–1993 był ojcem duchownym, a w latach 1983–1994 wykładowcą teologii duchowości. W latach 1993–1994 był wicedyrektorem Instytutu Kultury Chrześcijańskiej im. Jana Pawła II w Olsztynie. Prowadził wykłady także w Wyższym Warmińskim Studium Katechetycznym w Gietrzwałdzie, Studium Teologii dla Świeckich przy Instytucie Kultury Chrześcijańskiej im. Jana Pawła II w Olsztynie, Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie oraz Kolegium Teologicznym w Kaliningradzie. W latach 1999–2011 był nauczycielem akademickim na Wydziale Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

W kurii biskupiej pełnił funkcje asystenta (delegata biskupiego) ds. ruchów religijnych w diecezji, członka rady wydawniczej, cenzora ksiąg religijnych. Był także wiceprzewodniczącym diecezjalnej Komisji Synodu Plenarnego. W 1992 został mianowany kanonikiem rzeczywistym warmińskiej kapituły katedralnej, a w 1994 jej prepozytem.

19 lutego 1994 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warmińskiej ze stolicą tytularną Liberalia. Święcenia biskupie otrzymał 5 marca 1994 w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski, któremu towarzyszyli Edmund Piszcz, arcybiskup metropolita warmiński, i Tadeusz Gocłowski, arcybiskup metropolita gdański. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Veritas Christi liberat” (Prawda Chrystusa wyzwala).

7 marca 1994 objął urząd wikariusza generalnego archidiecezji. W 1998 został członkiem Zespołu Ministerstwa Edukacji Narodowej ds. Powołania Uniwersytetu w Olsztynie.

W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 1995 objął funkcję przewodniczącego Komisji Charytatywnej, a w 1998 przewodniczącego Zespołu do Dialogu Ekumenicznego z Kościołem Polskokatolickim. Został ponadto delegatem ds. Ekumenicznej Inicjatywy „Theobalt”, a także członkiem Rady ds. Ekumenizmu i Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych.

źródło: Wikipedia