Naprawdę? To dziś jest obchodzony Światowy Dzień Zwierząt? My tego nie zauważamy. Ogólnie to mało co zauważamy prócz krat naszego boxu. Musimy tu czekać, aż jakaś miła dusza ludzka przyjdzie i nas stąd zabierze. Jak długo czekać? Nie wiemy. Po prostu czekamy i wpatrujemy się w świat. Być może kiedyś go zwiedzimy. Pomożesz nam?

Jesteśmy w różnym wieku, każdy z nas ma inną historię. Niektórzy trafili tutaj prosto z ulicy, inni zostali zabrani od ludzi, którzy traktowali nas jak śmieci, jak coś, co przeszkadza im w życiu. A skoro śmieci – część z nas znalazła się na śmietniku. Być może nawet tego nie pamiętamy – byliśmy bardzo młodzi. Może to i dobrze?

Trafiliśmy tu, do schroniska. To taki nasz Dom Dziecka. Opiekują się nami, dają nam jeść i pić. Możemy poleżeć na hamaku, jeżeli tylko chcemy. Ale to nadal nie jest nasz dom. Dom...? A co to jest dom... - pytają niektórzy z nas.

Dom to dla nas taki koci raj. Nie chcemy zbyt dużo – miski jedzenia i miłości człowieka. Mamy dużo do zaoferowania. Nasze futerko jest miłe i ciepłe, lubimy mruczeć, usypiać Was, czasem wbijać pazurki. Ale nie, to nie z zawiści – to z miłości. Za to, że dacie nam dom. Nasz koci dom.

Niektórzy z nas mówią, że podobno jesteśmy gorsi od tych, którzy są „rasowi”. Nie wiemy do końca co to znaczy, ale możemy zapewnić, że jesteśmy normalni. To, że wychowujemy się tutaj, w schronisku, nie znaczy wcale, że nie mamy uczuć, że nie potrafimy żyć w normalnym domu. Kocim domu.

Dlatego piszemy ten list. Być może go przeczytasz, być może nie będzie Cię on obchodził. Ale próbujemy. Bo jeżeli choć jeden z nas znajdzie dom – to już będzie to nasz sukces.

A na razie – czekamy. Jak długo? Nie wiemy...

Podpisano: Koty ze Schroniska OTOZ Animals w Elblągu