Sala Kongresowa (14 i 15 września) znów zapełniła się kobietami, które spontanicznie i dobrowolnie zjechały z różnych zakątków Polski. Przyjechały, bo chciały w Pałacu Kultury razem pobyć, porozmawiać, wysłuchać opinii na tematy, które nigdzie w takiej formie nie są podejmowane. I co ważne – są to kobiety świadome swoich praw w demokratycznej Europie i świadome swojej sytuacji w Polsce.  - Działamy metodą małych kroczków – wyjaśniała Jadwiga Król, pełnomocniczka Kongresu Kobiet na Warmii i Mazurach, którą uhonorowano jednym z trzech specjalnych wyróżnienień Kongresu Kobiet. Mówimy i działamy tak, by sprawy dla nas ważne zostały zauważone przez osoby decyzyjne w państwie – podkreśla.  W tym roku udzielono udało nam się zorganizować 1 z 21 paneli dyskusyjnych pt. „Osoby zależne i ich opiekunowie w życiu codziennych”. Panelowi przewodniczyła elbląska posłanka PO Elżbieta Gelert. Temat bardzo ważny i  który dotyka wiele kobiet i ich podopiecznych, nie tylko dzieci.

 

Wśród kluczowych punktów panelowych znalazły się:

- kwestia uzawodowienia opieki nad osobą zależną,

- uniezależnienie otrzymywania świadczenia pielęgnacyjnego od faktu niepodejmowania pracy przez osobę sprawująca opiekę. Obecnie opiekun musi wybierać. Albo pracuje i rezygnuje ze świadczenia, albo otrzymuje świadczenie i nie pracuje, tym samym skazuje się na głodówkę!

- analiza sposobu powiązania kwestii opieki nad osobą niepełnosprawną-zależną 

z propozycją Bonu Opiekuńczego przedstawionego przez senatora Mieczysława Augustyna,

- kwestia mieszkań socjalnych, w których występują pokoje wspomagane,

- analiza sposobu funkcjonowania Warsztatów Terapii Zajęciowej,

- kwestia organizacji ośrodków dziennej opieki dla osób zależnych.

- pomoc w organizowaniu wyjazdów terapeutycznych dla osób zależnych bez konieczności towarzyszenia ich opiekunów, co umożliwiłoby odpoczynek tym ostatnim, lub podreperowanie zdrowia.

 

W panelu, oprócz Agnieszki Kozłowskiej– Rajewicz, Pełnomocniczki Rządu ds. Równego Traktowania i byłej wiceminister pracy, obecnie podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP ds. społecznych Ireny Wóycickiej, uczestniczyły także: przedstawicielka kobiet wiejskich Teresa Sławińska z Markus oraz elbląska psycholog i pedagog specjalny Małgorzata Zabiełło. Obie Panie  mówiły głównie o potrzebie tworzenia w kraju tzw. mieszkań (domów) socjalnych dla osób niepełnosprawnych oraz o potrzebie zorganizowania na wsiach i w małych miejscowościach domów dziennej opieki dla osób niepełnosprawnych. 

 

Małgorzata Zabiełło, mająca córkę ze znacznym stopniem niepełnosprawności, przedstawiła na forum jak wygląda codzienność w mieście osoby zależnej i jej opiekuna. -Dano mi taką szansę, więc zrobiłam to z myślą o swojej córce, ale i z myślą o innych matkach i ich dzieciach, które muszą nieść ciężar opieki nad chorymi. - Z racji wykonywanego zawodu przychodzą do mnie setki matek, które opiekują się chorymi dziećmi. Wiele z nich jest zmęczonych, zobojętniałych i zrezygnowanych. Nie widzą nadziei na poprawę działającego systemu opieki, co więcej nie mają sił na to, by podjąć jakąkolwiek walkę o lepszy byt, dlatego każdy, nawet najmniejszy podjęty krok w tym kierunku jest ważny – mówiła w rozmowie z nami Małgorzata Zabiełło. Każda matka, a w szczególności ta niepełnosprawnego dziecka martwi się o los swojej pociechy. Boją się myśleć o tym, co się z nimi stanie w razie ich śmierci  - przytacza Małgorzata Zabiełło. Stąd też nasz postulat o potrzebie tworzenia w kraju tzw. mieszkań chronionych [red: mieszkanie chronione jest świadczeniem niepieniężnym z pomocy społecznej. Pobyt w takim mieszkaniu może być przyznany osobie, która ze względu na trudną sytuację życiową, wiek, niepełnosprawność albo chorobę potrzebuje wsparcia w funkcjonowaniu w codziennym życiu, ale nie wymaga usług w zakresie świadczonym przez jednostkę całodobowej opieki. Mieszkania te mają za zadanie wykształcenie w osobach w nich przebywających umiejętności do samodzielnego życia społecznego i zawodowego. Wsparcie w wykonywaniu codziennych obowiązków połączone z treningiem umiejętności społecznych może pozwolić osobom na częściowe lub całkowite usamodzielnienie. Mieszkanie chronione jest alternatywą dla instytucjonalnych form pomocy, przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych psychicznie, która ze względu na szczególną sytuację życiową potrzebuje wsparcia w funkcjonowaniu w codziennym życiu. ].  

 

Podczas dyskusji elblążanki poruszyły również kwestię wysokości zasiłków przyznawanych osobom niepełnosprawnym i ich opiekunom. Pomoc państwa pozostawia wiele do życzenia. 153 zł dodatku pielęgnacyjnego, którego kwota nie zmienia się od 2006 roku i 590 zł renty socjalnej, to jest absolutnie wszystko na co mogą liczyć opiekunowie osób zależnych. Jak więc żyć? - pyta się rozmówczyni. Ja musiałam wybierać między stałą opieką nad córką a pracą zawodową – wyznaje. I tylko dzięki mojej determinacji, uporowi i życzliwości wielu osób, udało mi się wrócić do pracy i znaleźć dobrą opiekę dla mojej córki. Niestety wielu matkom to się nie udaje – stwierdza Małgorzata Zabiełło. Mamy jednak nadzieję, że nasze głosy zostaną wysłuchane i w najbliższych latach osoby zależne i ich opiekunowie nie będą obawiali się o przyszłość swoją i swoich podopiecznych. 

 

Poniżej zamieszczamy listę 10 najważniejszych postulatów z IV Kongresu Kobiet:

1. Domagamy się stworzenia i finansowania sieci wiejskich centrów edukacyjno-kulturowych.

2. Domagamy się instytucjonalnej opieki nad małymi dziećmi oraz promocji równego udziału obojga rodziców w opiece i wychowaniu.

3. Domagamy się szybkiej i bez żadnych zastrzeżeń ratyfikacji Konwencji Rady Europy w sprawie zapobiegania  i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej.

4. Domagamy się szybkiego wprowadzenia parytetu i przemienności płci na listach wyborczych.

5. Domagamy się czterdziestoprocentowych kwot w zarządach i radach nadzorczych spółek publicznych, zgodnie z propozycją Komisji Europejskiej.

6. Domagamy się (nieustannie) eliminacji stereotypów płci w programach i podręcznikach oraz aktywizacji społecznej  i równościowej dziewcząt.

7. Domagamy się skutecznych działań monitorujących, edukacyjnych i, przede wszystkim, legislacyjnych na rzecz wyrównania płac kobiet i mężczyzn.

8. Domagamy się (nieustannie i stanowczo) uznania pełnego prawa do decydowania o swoim życiu (a więc liberalizacji ustawy aborcyjnej, refundowanego zapłodnienia in vitro, bezpłatnej antykoncepcji, edukacji seksualnej w szkołach).

9. Domagamy się szybkiego urzeczywistnienia zapisów konwencji  o prawach osób niepełnosprawnych (oraz przypisania zasiłku pielęgnacyjnego do osoby niepełnosprawnej a nie do jej opiekuna).

10. Domagamy się – w związku z podniesieniem wieku emerytalnego – skutecznych programów aktywizacji zawodowej kobiet.