Obecnie w Elblągu znajdują się trzy kryte pływalnie (przy ul. Robotniczej, Królewiekiej i Stanisława Moniuszki). Stosunkowo niewiele osób zdaje sobie sprawę, że przed wojną w samym centrum miasta funkcjonował kryty basen, z którego chętnie korzystali mieszkańcy ówczesnego Elbinga. Wśród nich była nawet przyszła złota medalistka olimpijska.

Zanim w 1935 roku otwarto słynny basen odkryty przy ul. Spacerowej. (niem Freibad) elblążanie mieli już miejsce, gdzie mogli doskonalić swoje umiejętności pływackie. 19 lutego 1910 roku otwarto w kompleks „Das Deutsche Bad” („Niemieckie Łaźnie”), położony przy ówczesnej Friedrich Räuber Straße (dzisiaj ul. Czerwonego Krzyża). Obiekt składał się z części przeznaczonej do kąpieli leczniczych (m.in. w wannach) oraz części przeznaczonej do pływania (kryty basen). Powstał jako prywatne przedsiębiorstwo.

Po pierwszej wojnie światowej został przejęty przez miasto. Wcześniej właściciele borykali się z poważnymi problemami. W 1915 roku obiekt był nieczynny z powodu braku węgla (konsekwencja I wojny światowej). Przez kilka lat był nieczynny. Powodem był kryzys finansowy i szalejąca wysoka inflacja i związane z tym problemy natury ekonomicznej. Po zakończeniu I wojny światowej wykonano bardzo kosztowne prace remontowe (zainstalowano wówczas dodatkowe urządzenia – m. in. system chlorowania - które umożliwiły dbanie o czystość wody), po czym 9 grudnia 1925 roku basen został ponownie otwarty. Mieściło się w nim 400 m³ wody, a jego maksymalna głębokość wynosiła 2,80 m. 

Kompleks „Das Deutsche Bad” („Niemieckie Łaźnie”), położony przy ówczesnej Friedrich Räuber Straße (dzisiaj ul. Czerwonego Krzyża), fot. archiwalna

Jak podaje na swojej stronie Hans Pfau, urodzony w 1935 roku w naszym mieście miłośnik przedwojennej historii Elbląga (obecnie mieszkaniec Monachium):

Mistrzyni olimpijska, mistrzyni Europy i rekordzistka świata, Ursula Happe z Gdańska, jeździła w zimie dwa razy w tygodniu na trening do Elbląga, który odbywała na krytym basenie (mieszczącym się przy obecnej ulicy Czerwonego Krzyża – przyp. red.).

Ursula Happe, z domu Krey, przyszła na świat 20 października 1926 roku w Gdańsku. Jej ojciec, były ratownik w klubie pływackim "Neptune" w Gdańsku, zginął w bitwie pod Stalingradem, w związku z tym nie dane mu było doczekać wielkich sukcesów córki. To dzięki niemu Ursula już w wieku 4,5 roku startowała w zawodach pływackich w Niemczech, osiągając z czasem znaczące sukcesy, których ukoronowaniem był rekord olimpijski w wyścigu na 200 m stylem klasycznym (2:53,1) oraz złoty medal olimpijski wywalczony na XVI Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Melbourne w 1956 roku, jak również złoty medal na 8. Mistrzostwach Europy w pływaniu w Turynie w 1954 roku (również 200 m st. klasycznym). Na tych samych mistrzostwach stanęła także na najniższym stopniu podium (trzecie miejsce w wyścigu na 100 m stylem motylkowym).

Mając osiemdziesiąt lat w dalszym ciągu zajmowała się sportem. Słynęła z tego, że każdego dnia przepływała ok. 2000 metrów, co zważywszy na jej wek stanowiło niezwykłe osiągnięcie. Jako ciekawostkę można dodać fakt, że jej syn Thomas Happe (ur. w 1958 r. w Dortmundzie) również został sportowcem. Zdobył srebrny medal dla Niemiec jako piłkarz ręczny na olimpiadzie w Los Angeles w 1984 roku.

W głębi kompleks „Das Deutsche Bad” („Niemieckie Łaźnie”), położony przy ówczesnej Friedrich Räuber Straße (dzisiaj ul. Czerwonego Krzyża), fot archiwalna