Na mocy uchwały z dnia 5 grudnia 2014 roku, Marszałek Sejmu Radosław Sikorski ogłosił rok 2015 okresem wyjątkowym. Wyjątkowe są również postaci, które postanowiono w tym roku upamiętnić i przypomnieć ich zasługi. Mowa o Janie Długoszu i św. Janie Pawle II. Bieżący rok ustanowiono również Rokiem Teatru Polskiego.

W tym roku obchodzona będzie 600-letnia rocznica urodzin Jana Długosza (1415-1480), który na kartach polskiej historii zapisał się jako znamienity dyplomata, historyk i duchowny. Zwany również przez badaczy ojcem polskiej historiografii i heraldyki (nauki, badającej historię i znaczenie polskich herbów rodowych) Długosz jest autorem "Roczników", dzieła, które w sposób najpełniejszy i najbardziej dokładny opisuje losy narodu polskiego. W innym swoim dziele, "Bitwa Grunwaldzka", dużo miejsca poświęcił Elblągowi i przygotowaniu komtura krzyżackiego Wernera Tettingena do tytyłowej bitwy.

Św. Jan Paweł II to postać, której chyba nikomu nie trzeba przedstawiać, jednak należy o nim napisać dla zachowania pewnego porządku. W kwietniu tego roku przeżywać będziemy dziesiątą już rocznicę śmierci wielkiego Papieża Polaka i pierwszą rocznicę jego kanonizacji. W trakcie swojego pontyfikatu aktywnie działał na rzecz pokoju międzynarodowego, spotykając się z przedstawicielami różnych narodowości, wyznającymi różne religie i mającymi odmienne poglądy. Nigdy jednak nie zapomniał o swojej ojczyźnie i w miarę możliwości wspierał dążenia rodaków do wolności.

Jego charyzma i chęć niesienia pomocy nie pozostawała niezauważona, nic więc dziwnego, że pokochały go rzesze ludzi na całym świecie. Mimo sędziwego wieku wciąż potrafił nawiązać doskonały kontakt z młodzieżą. Wielu elblążan zapewne pamięta wizytę papieża w naszym mieście w czerwcu 1999 roku. Wielu wówczas było dziećmi, dziś jako dorośli wciąż wspominają tamten wyjątkowy dzień. Na pamiątkę pozostały zdjęcia, być może filmy... i pomnik przy Katedrze Świętego Mikołaja, przy którym mieszkańcy naszego miasta modlą się regularnie.

W roku 2015 obchodzona jest również 250. rocznica powołania Teatru Narodowego, a co za tym idzie również ustanowienia teatru publicznego w naszym kraju. Powstał on dokładnie 19 listopada 1765 roku z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pierwszą sztuką, wystawioną w nowym obiekcie byli "Natręci" Józefa Bielawskiego, na podstawie sztuki Moliere'a. Według założeń monarchy budowa teatru miała być pierwszym etapem reformy edukacji, obyczajów i życia kulturalnego ówczesnej Rzeczpospolitej.