Kilka dni temu, pochylnę w Buczyńcu na Kanale Elbląskim odwiedzili przedstawiciele Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Ich wizyta związana była z wnioskiem Związku Gmin Kanału Ostródzko-Elbląskiego i Pojezierza Iławskiego, któremu zależy na wpisaniu kanału na Listę Światowego Dziedzictwa.

Komitet ds. Światowego Dziedzictwa Kulturowego w Polsce podjął uchwałę o rozpatrzeniu wniosku. Jednak jest pewne „ale”. Warunkiem dalszego rozpatrywania wniosku jest rozszerzenie go na całą drogę wodną kanału wraz z urządzeniami hydrotechnicznymi. Ważnym elementem jest również stopień zachowania autentyczności napędu hydraulicznego po rewitalizacji kanału. To, czy ostatecznie kanał zwiększy swoje szanse na zaistnienie w liście UNESCO zależy od werdyktu komitetu.

W ostatnich latach kanał przeszedł rewitalizację. Prace polegały m.in. na remoncie pochylni i śluz. Właśnie dlatego pojawiły się wątpliwości komitetu, czy wszystkie konstrukcje zachowały swoją autentyczność. Jeżeli tak, pojawi się szansa na dołączenie do Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Obecnie znajduje się tam 14 miejsc w Polsce – najbliższe to zamek w Malborku.

Samorządy, które czerpią korzyści z działalności szlaku wodnego, liczą na to, że pojawi się on na prestiżowej liście miejsc i obiektów. Dzięki temu zwiększy się zainteresowane kanałem, szczególnie turystów zagranicznych. Widnienie się na tej liście ułatwia również pozyskiwanie funduszy na rewitalizacje i bieżące utrzymanie tej niewątpliwej atrakcji turystycznej.