Ksiądz Wojciech Skibicki nowym biskupem pomocniczym diecezji elbląskiej
fot. archiwum prywatne ks. W. Skibickiego
14 lutego 2019 r., papież Franciszek mianował księdza Wojciecha Skibickiego, dyrektora Wydziału Nauki Katolickiej Kurii Diecezjalnej Elbląskiej, biskupem pomocniczym diecezji elbląskiej, przydzielając mu stolicę tytularną Case Nere (łac. Diocesis Casanigrensis) – siedzibę historycznej diecezji w Cesarstwie Rzymskim w prowincji Numidia, współcześnie w północnej Algierii.
Biskup nominat Wojciech Skibicki urodził się 23 maja 1970 r. w Skrwilnie (diecezja płocka). Odbył studia teologiczne w seminariach duchownych w Olsztynie i Elblągu, które zostały zakończone magisterium. Jego święcenia prezbiteratu miały miejsce w Elblągu w dniu 10 czerwca 1995 r.
W latach 1995-1996 był wikariuszem parafii św. Rodziny w Elblągu. W latach 1996-1997 oraz 2003-2010 był sekretarzem i kapelanem biskupa elbląskiego. W 2003 roku obronił pracę doktorską z zakresu liturgiki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim ("Instytucja katechumenatu dorosłych w praktyce duszpasterskiej diecezji polskich"). Jego promotorem był ks. prof. dr hab. Jerzy Kopeć.
Wykłada liturgikę w seminariach duchownym w Elblągu i Pieniężnie. W latach 2004-2016 pełnił funkcję wicerektora Wyższego Seminarium Duchownego w Elblągu.
Jest członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów oraz kanonikiem rzeczywistym Kapituły Katedralnej Elbląskiej (2014).
W latach 2006-2015 był diecezjalnym korespondentem Katolickiej Agencji Informacyjnej, natomiast w latach 2009-2019 pełnił funkcję rzecznika prasowego kurii diecezjalnej.
W latach 2015-2019 był delegatem biskupa ds. ochrony małoletnich. Od 2016 r. pełni funkcję delegata biskupa ds. indywidualnych form życia konsekrowanego. Od tego samego roku pełni funkcję dyrektora Wydziału Nauki Katolickiej Kurii Dciecezjalnej Elbląskiej. Jest również dyrektorem ośrodka formacji diakonów stałych w Diecezji Elbląskiej, członkiem komisji głównej synodu diecezjalnego oraz przewodniczącym zespołu pobożności ludowej i formacji liturgicznej.
Związany duszpastersko ze wspólnotami Wiara i Światło oraz Chemin Neuf.
Biskup tytularny to duchowny o najwyższych święceniach mający tytuł dawnej, już nieistniejącej diecezji, nadawany przez papieża. Tradycją jest, że papież nadaje taki tytuł wszystkim biskupom nieposiadającym własnej diecezji, czyli biskupom pomocniczym ordynariuszy, a także wyższym urzędnikom Kurii Rzymskiej, nuncjuszom, delegatom apostolskim lub innym duchownym pełniącym specjalne zadania zlecane im przez papieża lub narodowe konferencje biskupów. Powstanie instytucji biskupstwa tytularnego ma bardzo długą historię i sięga VII i VIII wieku, kiedy to chrześcijańskie państwa Wschodu, Afryki i Hiszpanii ulegały ekspansji islamskiej. Wówczas biskupi, zmuszeni do opuszczenia swoich diecezji, pomagali po przeniesieniu się do krajów chrześcijańskich miejscowym ordynariuszom. W nadziei na szybkie odzyskanie dla chrześcijaństwa utraconych terytoriów, papieże mianowali po ich śmierci następców, wyznaczając im tymczasowo zadania pomocnicze w istniejących diecezjach lub używal ich do pełnienia różnego rodzaju misji.
