7 stycznia obchodzony jest Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Data ta, to rocznica wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau. Ten dzień został uchwalony przez Zgromadzenie ogólne ONZ w 2005 r. Jego celem jest upamiętnienie ofiar i zapobieganie ludobójstwu w przyszłości.
 
Podczas trwania II wojny światowej w Polsce znajdowało się 10 obozów koncentracyjnych m. in. ten oddalony od naszego miasta o 60 km w Sztutowie. W języku niemieckim nazywany Stutthof, powstał dzień po agresji nazistowskich Niemiec na Polskę 2 września 1939 roku i działał aż do końca grudnia 1944. Początkowo cały obóz mieścił się na 0,5 ha i zawierał zaledwie kilka budynków, z biegiem czasu (i przez pracę przetrzymywanych tam jeńców) kompleks rozrósł się do powierzchni 120 hektarów. Miejsce to, pochłonęło 65 tys. istnień.
 
Trafiając do obozu, każdy przechodził tzw. "Ceremoniał powitania" trwający często po kilka godzin. Podczas niego, spisywany był każdy nowo przybyły do obozu. Niemieccy SS-mani znęcali się psychicznie i fizycznie nad więźniami, kończąc rytuał zdaniem „Jesteś numerem, a nie człowiekiem”.
 
Prócz komory gazowej, więźniów zabijało wycieńczenie, choroby i brak jedzenia. Dzień zaczynał się od kubka czarnej kawy i kawałka czerstwego chleba. Późniejszy posiłek to zupa, w której, jak mówią byli więźniowie, było kilka warzyw i jeszcze jakieś rośliny.
 
Przez niespełna pięć lat istnienia obozu trafiło do niego ok. 110 tys. ludzi z 25 krajów, z czego najliczniejszą grupą byli Żydzi. Osadzono też rodziny zamachowców z nieudanego zamachu na Adolfa Hitlera z dnia 20 lipca 1944 r. Rzadko zdarzały się zwolnienia z obozu, a dotyczyły jedynie więźniów osadzonych tymczasowo. Próby ucieczki w większości kończyły się niepowodzeniem. Jednym ze śmiałków był Włodzimierz Steyer, który udający elektryka uciekł z niemieckiego obozu zagłady. O przebiegu swojej ucieczki opowiada w poniższym filmie.