Polska jest drugim po Hiszpanii producentem truskawek w Unii Europejskiej oraz ósmym na świecie. Udział naszego kraju w unijnej produkcji tych owoców wynosi 17%, a w skali globalnej – 3%. Największymi światowymi konkurentami Polski w produkcji truskawek są Chiny, Stany Zjednoczone oraz Meksyk i Turcja.

Truskawki, zaraz po jabłkach, należą do najpowszechniej uprawianych owoców w Polsce. Ich produkcją zajmuje się około 57 tys. gospodarstw rolnych, które są zlokalizowane przede wszystkim w województwach: mazowieckim, lubelskim i świętokrzyskim. Duża popularność uprawy truskawek w kraju wynika z popytu ze strony przemysłu przetwórczego.

Walory smakowe truskawek oraz ich właściwości zdrowotne powodują, że cieszą się one nieustającym uznaniem konsumentów. Truskawki są cennym źródłem witaminy C, A i E, witamin z grupy B oraz mikro- i makroelementów (żelazo, wapń, potas, magnez, mangan). Duża zawartość błonnika powoduje, że truskawki są nie tylko niskokaloryczne, lecz również poprawiają pracę układu pokarmowego. Spożywanie truskawek powoduje obniżenie poziomu złego cholesterolu (LDL), zwiększa potencjał antyoksydacyjny, obniża ciśnienie krwi oraz wzmacnia układ odpornościowy. Truskawki mają również właściwości antybakteryjne oraz przeciwwirusowe.

Zbiory truskawek w Polsce w ostatnich pięciu latach (2012-2016) wahały się od 150 tys. ton w nieurodzajnym roku 2012 do 205 tys. ton w roku 2015. Szacuje się, że tegoroczne zbiory truskawek będą nieco niższe od ubiegłorocznych. Dotyczy to w szczególności plantacji odmian wczesnych, na których odnotowano straty powstałe na skutek niekorzystnych warunków pogodowych pod koniec kwietnia i w pierwszej dekadzie maja.

Polska jest eksporterem truskawek świeżych oraz mrożonych. Sprzedaż zagraniczna truskawek świeżych w latach 2012-2016, w zależności od krajowych zbiorów, kształtowała się od 12 tys. ton do 19 tys. ton (16-19 mln EUR). Import tych owoców stanowił uzupełnienie krajowej podaży i wahał się w przedziale 13-16 tys. ton (20-25 mln EUR). W 2016r. świeże truskawki eksportowano przede wszystkim do krajów UE – głównie do Niemiec, na Litwę oraz do Belgii, Danii i Holandii. Ważnym kierunkiem sprzedaży zagranicznej były kraje WNP, przede wszystkim Białoruś.