Formy przestrzenne w Elblągu stały się częścią miejskiego pejzażu, porównywalną do drzew w lesie. Praktycznie nikt, bo tylko niewielka grupa osób związanych na co dzień ze sztuką, spostrzega ich obecność w otoczeniu, ale czy to jest powodem zaniedbania tych wytworów artystycznych przez ludzi, którzy trzymają nad nimi pieczę? Kilkukrotnie były w końcu odnawiane, dzięki czemu przetrwały już blisko 50 lat. 

Rzeźby na terenie Elbląga zaczęły pojawiać się od 1965 roku, w którym rozpoczęło się pierwsze Biennale. Do 1986 roku powstało ich łącznie 51. Było to ogromne przedsięwzięcie, którym zainteresowało się tysiące ludzi oraz wiele mediów. W produkcji form przestrzennych, które możemy podziwiać na terenie Elbląga, wzięło udział 50 artystów z Polski oraz zagranicy współpracujących z zakładami przemysłu metalowego Zamech.

Przez te kilkanaście lat "dzieci" połączenia przemysłu ze sztuką "wyrastały" na terenie Elbląga, żeby w dużej części pozostać w nim do dziś. Rzeźby z początku cieszyły się zainteresowaniem mieszkańców, którzy szczycili się nimi, ponieważ są one jednym z czynników, dzięki któremu usłyszano o Elblągu w Polsce, a nawet w Europie. Ludzka natura ma jednak to do siebie, że jeżeli coś długi czas posiadamy, przestajemy to zauważać i się tym interesować. Po prostu się to nudzi i dochodzi do "zmęczenia materiału".

W trakcie robienia zdjęć elbląskim formom przestrzennym kilka osób zwróciło uwagę, ale nie na obiekty, które były fotografowane, tylko na osobę trzymającą aparat. Pewien starszy był oburzony stanem, w jakim są dane formy przestrzenne oraz opowiadał, że kiedyś to było „coś”. W obecnych czasach są też tematem kontrowersji, ponieważ nawiązują do czasów komunizmu w Polsce, ale komunizm był częścią Polski i odcisnął na niej swoje piętno. Zaniedbując to, co powstało dzięki ciężkiej pracy i pozytywnym widzeniu przyszłości przez artystów w tamtych trudnych czasach do tworzenia czegokolwiek, nie usuniemy tego z kart historii.

W galerii poniżej można zobaczyć aktualny stan części form.