Upadłość jest zjawiskiem wpisanym w rzeczywistość gospodarki rynkowej. Przyczyny upadłości są różne, najczęściej firma staje się niewypłacalna z kilku przyczyn jednocześnie. Jak jest uregulowana kwestia wnioskowania upadłości przedsiębiorcy w prawie polskim?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, upadłość mogą ogłosić wszelkie podmioty, prowadzące działalność gospodarczą, niezależnie od formy prawnej i wielkości, a więc tak firmy duże, jak i jednoosobowe (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą). Prawu upadłościowemu podlegają również spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nieprowadzące działalności gospodarczej, wspólnicy spółek partnerskich oraz wspólników osobowych spółek handlowych, odpowiadających za zobowiązania spółek całym swoim majątkiem.

Przesłanki ogłoszenia upadłości

Pojęcie niewypłacalności zdefiniowane zostało w art. 11 ustawy Prawo upadłościowe. Natomiast  art. 10 tejże ustawy zawiera ogólną zasadę, że upadłość przedsiębiorcy może zostać ogłoszona, kiedy stał się on niewypłacalny. Generalnie, utrata możliwości wykonywania przez ten podmiot wymagalnych zobowiązań finansowych skutkuje uważaniem go za niewypłacalnego.

Domniemywa się, że utrata możliwości wykonywania zobowiązań ma miejsce, jeżeli opóźnienie w ich wykonaniu jest dłuższe niż trzy miesiące. W przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, o utracie zdolności do wykonywania zobowiązań decyduje wspomniany wyżej stan przekraczania wysokości zobowiązań wobec wartości majątku spółki w okresie dłuższym niż dwa lata (24 miesiące). Zaś przepis art. 11 ust. 2 ustawy wskazuje, że: „Dłużnik będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, jest niewypłacalny także wtedy, gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące”.

Wszędzie, gdzie jest mowa o zobowiązaniach w aspekcie upadłości, zgodnie z obowiązującymi przepisami chodzi o zobowiązania pieniężne.

Warto w tym miejscu również przywołać art. 11 ust. 6 ustawy: „Sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli nie ma zagrożenia utraty przez dłużnika zdolności do wykonywania jego wymagalnych zobowiązań pieniężnych w niedługim czasie”.

Wniosek taki może złożyć zarówno sam dłużnik, jak i każdy z wierzycieli. Jednakże, w przypadku wystąpienia podstawy do ogłoszenia upadłości, dłużnik jest z mocy ustawy zobowiązany do złożenia w sądzie wniosku o ogłoszenie upadłości w ciągu 30 dni od wystąpienia tej podstawy. Wierzyciel natomiast może złożyć wniosek w każdym czasie, bez wymaganego terminu.

Sąd, rozpatrując wniosek, ustala, czy majątek dłużnika jest wystarczający na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego. Jeżeli nie jest, wówczas sąd bezwzględnie oddala wniosek, bowiem cel postępowania upadłościowego – zaspokojenie wierzycieli – jest niemożliwy,                    a więc niedopuszczalne jest wszczęcie tego postępowania.

Więcej na temat bankructwa firm i osób fizycznych można przeczytać na: https://spiralazadluzenia.pl/bankructwo/