Mimo że obsługa paralotni nie jest bardzo skomplikowana a sport ten nie należy do wybitnie ekstremalnych, ważne jest, by odbyć kurs pod okiem wykwalifikowanego instruktora w certyfikowanych ośrodkach szkoleniowych zanim zdecydujemy się zasiąść za sterami.

Samodzielny lot paralotnią bez uprzedniej, odpowiednio przeprowadzonej nauki może skończyć się poważnymi obrażeniami ciała. Jeżeli mimo wszystko dalej będą podejmowane próby, to w miarę upływu czasu może dojść do utrwalenia złych nawyków w pilotowaniu.

Jak rozpocząć przygodę z paralotniarstwem

Najlepiej rozpocząć od wyszukania certyfikowanego ośrodka, który prowadzi profesjonalne kursy paralotniarskie. Często znajdują się one przy lokalnych aeroklubach.

Szkolenia przygotowujące do kierowania maszynami latającymi zawsze obejmują część praktyczną i teoretyczną. Po zakończeniu każdej części uczeń jest zobowiązany do zdania egzaminu wewnętrznego potwierdzającego nabyte umiejętności. Kursy obejmują 3 etapy:

• I etap - szkolenie podstawowe,
• II etap - loty wysokie, doskonalenie pilotażu
• III etap - szkolenie termiczne i żaglowe.

Zalicza się je kolejno. Ważne jest, aby pamiętać, że świadectwo ukończenia danego etapu jest ważne jedynie 12 miesięcy – w tym czasie uczeń musi podjąć naukę na wyższy stopień. W przeciwnym razie będzie musiał powtarzać „klasę”.

Po ukończeniu wszystkich trzech etapów szkolenia uczeń jest kierowany na egzamin końcowy do Urzędu Lotnictwa Cywilnego (ULC) w Warszawie. Pozytywne zaliczenie części teoretycznej i praktycznej upoważnia go do samodzielnego latania na paralotni.

Do momentu uzyskania Świadectwa Kwalifikacji Pilota Paralotni (PP) uczeń-pilot może latać i doskonalić swoje umiejętności wyłącznie pod okiem uprawnionego instruktora.

ŚKPP to pewnego rodzaju licencja pilota paralotniowego. Dokument ten uprawnia do swobodnego użytkowania paralotni zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawa lotniczego. Pilot ponosi pełną odpowiedzialność za bezpieczną i zgodną z przepisami eksploatację swojej paralotni.