Po wielu latach zapowiedzi Rosja zakończyła przygotowania infrastruktury celem rozmieszczenia rakiet typu Iskander w obwodzie kaliningradzkim.

31 stycznia 2018 r. rosyjski portal informacyjny RIA Novosti, prowadzony przez rządową rosyjską agencję informacyjną Rossija Siegodnia, poinformował, że zakończono budowę parków dla systemów rakietowych Iskander-M w Osetii Północnej i obwodzie kaliningradzkim.

Dowódca rosyjskiej 152. brygady rakietowej stacjonującej w Kaliningradzie Anatolij Gorodecki ogłosił zakończenie prac nad infrastrukturą mającą obsługiwać pociski Iskander-M:

Gotowość prac budowlano-montażowych pierwszego etapu wynosi sto procent. Do eksploatacji oddano osiem schronów namiotowych, kotłownię, sieci inżynieryjne

Iskander-M to system lądowych pocisków balistycznych krótkiego zasięgu na mobilnej platformie samochodowej. Rakiety te zostały wprowadzone do uzbrojenia wojsk rosyjskich w 2007 roku i uważane są za jedną z najgroźniejszych broni posiadanych przez Federację Rosyjską.

Wysoka prędkość pozwala tym pociskom przełamywać obronę antyrakietową. Iskander porusza się po spłaszczonej trajektorii lotu, poniżej wysokości 50 km. Potrafi wykonywać manewry z przeciążeniem 30 g w fazie końcowej (terminal phase), utrudniając przechwycenie przez systemy obronne. Iskander może przenosić głowice konwencjonalne o masie od 480 kg do 720 kg.

Warto dodać, że według informacji dziennika "Kommiersant" z początku grudnia ubiegłego roku, w obwodzie kaliningradzkim już na początku 2018 roku ma stacjonować kompleks rakiet przeznaczony dla  152. brygady rakietowej, składający się z 12 wyrzutni, 12 pojazdów transportowo-załadowczych, 11 wozów dowódczo-sztabowych, a także pojazdów pomocniczych, technicznych i socjalnych. 

1 lutego 2018 r. źródło rosyjskiego dziennika „Wiedemosti” poinformowało, że w Kaliningradzie mają być rozmieszczone nie pociski taktyczne, a balistyczne, a zatem posiadające większy zasięg rażenia i większe możliwości uzbrojenia. Według tego samego źródła rozmieszczenie rakiet związane jest z zakończeniem w Polsce prac nad instalowaniem amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej.

Iskander-M – wariant rakiet rosyjskich sił zbrojnych; dwa pociski na wyrzutni rakietowej, zasięg do 500 km (oficjalnie, ale może osiągnąć 700 km według szacunków ekspertów). Wysokość lotu pocisku oscyluje w granicach 6-50 km, przy czym większość porusza się na maksymalnej wysokości. Pociski są kontrolowane przez cały lot. Trajektoria nie jest balistyczna, trudna do przewidzenia. Pociski są wykonane w technologii powodującej małą możliwość radiolokacji (trudne do przechwycenia dla systemów radarowych), posiadają powłokę pochłaniającą fale radiowe. Próba przechywcenia takich pocisków jest dodatkowo skomplikowana z uwagi na intensywne manewrowanie podczas startu i zejścia do celu. Przy zejściu do celu rakieta manewruje z przeciążeniami oscylującymi w granicach 20-30 g i spada z prędkością 700-800 metrów na sekundę. Te dane przekraczają lub oscylują w granicach możliwości najlepszych systemów obrony przeciwlotniczej (antyrakietowej). Pocisk spada pod kątem około 90 stopni. W niektórych przypadkach sam kąt natarcia stanowi wystarczającą podstawę do kompletnej bezradności atakowanego systemu obrony przeciwlotniczej (antyrakietowej), w szczególności systemu krótkiego zasięgu.

Reasumując Iskander-M posiada kilka istotnych zalet w stosunku do systemów analogowych i dużej pojemności. Wśród nich można wymienić zarówno bardzo dobrą celność, jak również doskonałą ochronę przed nowoczesnymi systemami obrony przeciwlotniczej (antyrakietowej). Ponadto dodać, należy, że dużą zaletą systemu Iskander-M jest mobilność wyrzutni. 

Jakie znaczenie ma rozmieszczenie tcyh rakiet w bezpośrednim sąsiedztwie z Polską? 

W przypadku ewentualnego konfliktu zbrojnego systemy Iskander-M najprawdopodobniej zostałyby użytye w celu ataku na wcześniej rozpoznane ważne obiekty wojskowe. Zrobiłyby w ten sposób wyłom w systemie obronności kraju celem umożliwienia dalszego ataku z powietrza, który odbywałby się w dużo bardziej bezpiecznych warunkach. Co więcej rakiety Iskander prawdopodobnie mogą przenosić głowice jądrowe i choć oficjalnie nie zostało to potwierdzone, to Rosja nigdy oficjalnie nie wykluczyła takiej możliwości.