W tym wypadku rozmiar naprawdę ma znaczenie
fot. elblag.net
Łodzie wkingów były długie, ale były też niezwykle szybkie i w zasadzie nikt nie mógł przed nimi umknąć. Elbląscy śmiałkowie zdecydowali się zbudować taką łódź, a nawet dwie. Zadanie mogłoby się wydać proste, gdyby nie to, że budowniczowie postanowili stworzyć wierną replikę łodzi z ok. XI wieku, w dodatku posługując się wyłącznie narzędziami, stosowanymi w tamtych czasach.
O elbląskich śmiałkach, którzy podjęli sie trudnego zadania budowy łodzi Wikingów, w dodatku opierając się przy tym wyłącznie na podaniach historycznych i wykorzystując do budowy narzędzia, używanie w XI w., zrobiło się głośno nie tylko w lokalnych mediach. Piszą już o nich portale takie jak onet.pl czy wyborcza.pl.
Zadanie, którego podjęli się Zbigniew Gorący i Przemysław Kamiński, doświadczeni szkutnicy, otrzymało dofinansowane z Programu Litwa-Polska-Rosja, którego celem jest wspieranie działań kulturalnych o charakterze transgranicznym. Kwota dofinansowania wyniosła 140 tys. zł. Przedsięwzięcie zakłada konstrukcję dwóch replik łodzi. Większa pozostanie w Elblągu, natomiast mniejsza trafi do skansenu w Obwodzie Kaliningradzkim.
Ta druga jest już ukończona, natomiast zakończenie prac nad większą z łodzi planuje się na połowę lutego. W zamyśle prezesa Stowarzyszenia Elbląg Europa, Pawła Kulasiewicza, łódź o rozmiarach 12 m długości i ponad 2,5 m szerokości, ma na wiosnę stać się jedną z miejskich atrakcji w czasie imprez, organizowanych przez grupę rekonstrukcyjną, która pokazuje jak żyli Wikingowie.
Łódź pomieści 10 wioślarzy i sternika. Wykonana będzie z drzewa dębowego i sosnowego. Nie jest to typowy drakkar (tak brzmi historyczna nazwa łodzi Wikingów). Według archeologów, którzy przeanalizowali starodruki i inne źródła, projekt łodzi budowanej przez Z. Gorącego i P. Kamińskiego jest dziełem szkutników pruskich.
Mniejszą z łodzi wzorowano na znalezisku z 1993 roku z duńskiego Gislinge. Wówczas natrafiono na wrak łodzi skandynawskiej. Podobnie jak poprzednia łódź, także ta wykonana była z drewna dębowego i sosnowego, ale mierzyła tylko ok. 7,7 m długości i 1,5 m szerokości.