Niewiele osób w Elblągu ma świadomość, że nasze miasto jest jednym z ciekawszych przykładów stosowania translokacji jako metody zachowania zabytków. Translokacja jest to przemieszczenie lub przeniesienie zabytku nieruchomego, murowanego lub drewnianego. Jest to działanie prowadzone w przypadku wprowadzenia koniecznych zmian w układzie urbanistycznym lub prace związane z zabezpieczeniem obiektu zagrożonego ruchami tektonicznymi, szkodami górniczymi itp. W Elblągu w ostatnich latach miały miejsce dwie takie translokacje w związku z przebudową dróg nr 503 i drogi nr 504.

Podczas modernizacji drogi wojewódzkiej 503, w okolicach Zacisza, powstał problem urbanistyczny w postaci wąskiej gardzieli pomiędzy pałacykiem Adolfa Neufeldta (Zacisze) a Biblioteką Pedagogiczną i I Liceum Ogólnokształcącym. Problem pojawił się także z samym budynkiem Biblioteki Pedagogicznej. Od wielu lat nieodnawiany budynek z dużym księgozbiorem wymagał remontu, a sam remont też nie rozwiązałby problemu braku wystarczającego miejsca. W związku z tym, że budynek był wpisany do rejestru zabytków, wszelkie decyzje wymagały zgody konserwatora zabytków. Rozwiązanie poprzez rozbiórkę biblioteki i odbudowa jej w innym miejscu wydaje się być najlepszym. Na ulicach Pocztowa – Robotnicza, gdzie oprócz przebiegu głównej drogi dojazdowej w kierunku Modrzewiny biegnie jeszcze linia tramwajowa, stały trzy obiekty zabytkowe. Wartościując każdy z nich, budynek biblioteki, brzydko mówiąc, można by "poświęcić" dla wyższych celów. Budynek Pałacyku i sala gimnastyczna kompleksu szkolnego moim zdaniem byłyby większa stratą. Ponadto ciekawostką jest to, że przenoszony budynek w swej okolicy miał sobowtóra – jest nim jeden z budynków Seminarium Duchownego. Jest on prawie taki sam,  z małymi tylko zmianami. Miastu w związku z tą inwestycją udało się znaleźć bardzo dobre rozwiązanie, ponieważ w zamian za przekazanie budynku za symboliczną kwotę, nowy inwestor na własny koszt wykonał rozbiórkę.