W zakładzie tym pracuje 1500 osób. Wykonuje się tu 14 tysięcy zabiegów rocznie. Mowa o Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym. Ponad 299 lekarzy oraz 589 pielęgniarek i położnych, codziennie dba o dobro pacjentów. Wielu z nich sięga pamięcią jeszcze początków szpitala. My przypominamy, jak wszystko się zaczęło. Co wydarzyło się podczas pierwszego ostrego dyżuru? Dziś część pierwsza historii Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego.

Szpital w budowie ( 1972 – 1987)

Historia Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego rozpoczyna się w lutym 1972 roku. Wtedy właśnie, uchwałą Miejskiej Rady Narodowej w Elblągu, zapada decyzja o wybudowaniu w silnie rozwijającym się przemysłowo mieście nowego szpitala. Na jego lokalizację wytypowano teren przy ul. Armii Czerwonej (obecnie Królewiecka 146).

Budowa rusza w roku 1974. Nowy elbląski szpital ma składać się z budynku głównego na 610 łóżek, pawilonu psychiatrycznego na 180 łóżek oraz bloku poradni przyszpitalnych. Koszt inwestycji oszacowano na ponad pół miliona ówczesnych złotych. Wykonawcą olbrzymiej inwestycji zostaje Elbląski Kombinat Budowlany. Termin zakończenia budowy szpitala, zaplanowany początkowo na rok 1980, kilkakrotnie ulega przesunięciu. Opóźnienia powodowane są m.in. brakiem materiałów budowlanych czy niesprzyjającymi warunkami ukształtowania terenu. Obowiązki Dyrektora Szpitala Wojewódzkiego w Budowie pełni lek. med. Hieronim Wagner.

Na początek - poradnie

Pierwszym z oddanych do użytku pacjentów obiektów ( 1985 r.) zostaje przyszpitalna przychodnia zdrowia usytuowana w budynku głównym. W kolejnych latach sukcesywnie przenoszone są tu poradnie specjalistyczne, działające dotychczas w różnych częściach Elbląga.

W roku 1987 odbiory techniczne przechodzą kolejne części szpitala: pięciokondygnacyjny blok łóżkowy, blok dziecięcy, kuchnia i pralnia a także blok pomocy doraźnej. Równocześnie trwa wyposażanie nowych obiektów w infrastrukturę techniczną i sprzęt medyczny.

1 maja 1987 roku dyrektorem szpitala zostaje lek. med. Jerzy Litwin, Naczelną Pielęgniarką Szpitala - Krystyna Rakowska. To właśnie na ich barki spada główny trud pozyskania dla nowo powstałej placówki kadry lekarskiej i pielęgniarskiej. Kluczowe stanowiska w oddziałach obejmują lekarze specjaliści zatrudnieni dotychczas w innych elbląskich szpitalach. Przyszłych pracowników poszukuje się też w uczelniach medycznych i szkołach pielęgniarskich, zaś niewątpliwą zachętą dla nowo zdobywanych kadr jest szansa otrzymania służbowego mieszkania w jednym z budujących się w pobliżu szpitala bloków mieszkalnych czy w hotelu dla pielęgniarek.

Rok 1988 – pierwsi pacjenci, pierwsze operacje

Pierwsza połowa roku 1988 upływa na finalizowaniu prac związanych z przygotowaniem ogromnego obiektu szpitala do prawidłowego funkcjonowania oraz do przyjęcia pierwszych pacjentów. Tworzone jest zaplecze medyczne i diagnostyczne. Działalność rozpoczynają m.in. Laboratoria: Bakteriologiczne i Analityczne, Bank Krwi, Centralna Sterylizatornia, Zakład Rehabilitacji i Fizjoterapii, Zakład Anatomii Patologicznej i Zakład Radiologii.

27 czerwca w szpitalu uruchomiona zostaje Izba Przyjęć, zaś dwa dni później, 29 czerwca o godz. 14.30 szpital przyjmuje pierwszych pacjentów (do Oddziału Neurologicznego).

Z początkiem lipca rusza też Blok Operacyjny. Pierwszym zabiegiem, wykonanym 13 lipca, jest usunięcie w trybie ostrym wyrostka robaczkowego.

Do końca roku 1988 w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym uruchomionych zostaje w sumie 15 oddziałów: neurologiczny, pediatryczny A i B, otolaryngologiczny, intensywnej opieki medycznej i anestezjologii, wewnętrzny I i II, okulistyczny, kardiologiczny, chirurgiczny, ortopedyczny, położniczy, ginekologiczny, noworodkowy oraz neurochirurgiczny. Między 29 czerwca a 31 grudnia 1988 r. do szpitala przyjęto 7.913 pacjentów.

Na koniec roku 1988 szpital zatrudniał już 1.455 osób, w tym 165 lekarzy oraz 343 pielęgniarki i położne.

Na pełnych obrotach

W latach 1989-90 ukończony i przekazany zostaje do użytku dodatkowy, stojący wolno Pawilon Wielofunkcyjny na 180 łóżek- połączony z budynkiem głównym szpitala podziemnym tunelem. W nowo otwartym obiekcie rozpoczynają działalność 4 kolejne oddziały: reumatologia, dermatologia, psychiatria i chemioterapia.

W styczniu 1991 roku dyrektorem Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego zostaje lek. med. Edward Bryk, w kwietniu 1996 stanowisko to przejmuje lek. med. Jerzy Litwin

Lata 90-te to czas intensywnych starań dyrekcji o pozyskanie kolejnych lekarzy specjalistów a także o nowoczesną aparaturę medyczną. W tym zakresie szpital korzysta głównie z funduszy rządowych czy ministerialnych. Ale ogromnego wsparcia nowo powstałej placówce udzielają też władze miasta i województwa a także największe elbląskie zakłady pracy.

Aby zyskać dodatkowe środki na usprzętowienie szpitala, w już 1989 roku powołany zostaje „Społeczny Fundusz Rozwoju Medycyny Ziemi Elbląskiej”. Dzięki staraniom fundacji do szpitala trafia m.in. pierwszy tomograf komputerowy oraz wiele innego cennego sprzętu medycznego dla oddziałów i pracowni.

Szpital otrzymuje też ( 1995) pierwszy dar od Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy- respirator dla Oddziału Noworodkowego. W ciągu kolejnych kilkunastu lat fundacja Jerzego Owsiaka przekazuje szpitalowi sprzęt wart łącznie ponad 2 mln zł.

Wciąż młoda, bardzo prężnie rozwijająca się placówka, systematycznie wprowadza nowatorskie metody leczenia i nowe specjalności. W połowie lat 90-tych powstają dwa kolejne wysokospecjalistyczne oddziały: Chirurgia Onkologiczna i Intensywna Terapia Noworodka.

Pierwszy jubileusz

Rok 1998 jest przełomowym rokiem w historii WSZ. Szpital świętuje swój pierwszy okrągły jubileusz – 10-lecie działalności. Dla szpitala oznacza to już ponad 161 tys. hospitalizowanych pacjentów i ponad 48 tys. wykonanych operacji (także onkologicznych). W ciągu pierwszych 10. lat w szpitalu przyszło też na świat prawie 14 tys. nowych obywateli.

1998 to także rok, w którym stanowisko dyrektora szpitala obejmuje Elżbieta Gelert – zarządzająca placówką do dzisiaj.

To ważny rok dla Zakładu Radiologii. Otrzymuje on nowe, kompleksowe wyposażenie, w tym: nowy tomograf komputerowy, aparaty rentgenowskie i USG. W efekcie w szpitalu powstaje Pracownia Tomografii Komputerowej.

Zawiązuje się też kolejna fundacja – „ Zdrowe Serce”, której celem jest stworzenie lepszych warunków leczenia pacjentów chorych kardiologicznie. Kolejnym krokiem w tym kierunku (w 2000 r.) będzie uruchomienie w szpitalu Pracowni Diagnostyki Inwazyjnej Chorób Układu Krążenia.