Żyjemy w trudnych czasach. Sytuacja, w jakiej się znaleźliśmy i trwamy, od miesięcy wywołuje u wielu osób przewartościowanie swojego życia. Jak nigdy ważna stała się obecność i wsparcie drugiego człowieka. Pomoc oraz ogromną dawkę pozytywnej energii oferuje Piotr Pogon - animator sportowy i charytatywny na rzecz osób niepełnosprawnych, prelegent motywacyjny, maratończyk od lat zmagający się z chorobą nowotworową.

6 maja 2021 o godz. 14:00 w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Elblągu odbędzie się wykład otwarty Piotra Pogona zatytułowany "Nasze DNA codzienności - każdy ma swoje Kilimandżaro". Webinar motywacyjny dostępny będzie na PWSZ w Elblągu na Facebooku (https://www.facebook.com/pwszelblag).

Piotr Pogon - Absolwent Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, kierunek pedagogika, podyplomowych studiów Public Relations w Wyższej Szkole Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera oraz ekonomii społecznej w Małopolskiej Szkole Administracji Publicznej Akademii Ekonomicznej w Krakowie.

Zdobywca nagrody National Geographic „Traveler” w kategorii Wyczyn Roku 2011 za zdobycie wraz z niewidomym Łukaszem Żelechowskim najwyższego szczytu Ameryki Południowej Aconcagua (6962 m n.p.m.)[4]. Honorowy ambasador i uczestnik I etapu wyprawy rowerowej Rak'n'Rolling 5000 km na zwrotnik Raka, nagrodzonej w plebiscycie National Geographic „Traveler” w kategorii: Społeczna Inicjatywa Roku 2012. Nominowany do nagrody Laury Magellana w kategorii „Magellan Roku 2014”, jak również w plebiscycie Gazety Krakowskiej na Osobowość Roku 2016 w kategorii: "Działalność społeczna i charytatywna”. Laureat nagrody „Primus inter pares” w edycji 2017 r. przyznawanej przez firmę Ergo Pro. Laureat nagrody Hermesa w kat. „Osobowość Roku 2018 r.” przyznawanej przez kapitułę „Kraków Bez Barier”. (inf. z Wikipedii).

Żywiołowy, ekspresyjny, otwarty na Świat i ludzi. Zawsze pamięta, że podarowany mu czas - nie trwa wiecznie.

„Wiem, że dostatnia codzienność to efekt ciężkiej pracy i wyborów do których zmusza nas życie. Nigdy nie zapomniałem o empatii i pochylaniu się nad tymi, dla których „poprzeczka Życia” zawisła zbyt wysoko.”- Piotr Pogon.