Wiosna.. Wierzby żuławskie krzywe przygarbione co nad rowami naszych łąk zielonych stoicie drzemiąc w wiosennej poświacie budząc się ze snu po zimowej szacie. Nad wami wisi niebo ołowiane czasami grzmotem to błyskiem zorane i w wiosennym deszczu radośnie szumicie oznajmiając wokoło że powraca życie. Nad wami klucze gęsi i szum ptasich skrzydeł budzi się praca w roli, błysk stalowych wideł i wszystko tętni życiem -przecież to już wiosna a słońce ściele swe blaski niczym nici w krosnach. Lecz co piękne przemija jak młodość człowieka wiosna za rok powróci a życie ucieka.. Henryk Siwakowski.

odpowiedz zgłość do moderacji